Cevşen-ül Kebir Bab - 97


97
Ya men la yüşğıluhu sem’un an-sem’in
Ey bir işitme, kendisini diğer bir işitmeden alıkoymayan,
Ya men la yemneuhu fi’lün an-fi’lin
Ey kendisi için bir iş diğer bir işe mâni olmayan,
Ya men la yülhihi kavlün an-kavlin
Ey bir söz, kendisini diğer bir sözden oyalamayan,
Ya men la yuğallituhu süalün an-süalin
Ey kullarının bir isteği diğerine cevap vermekte kendisini karışıklığa sevk etmeyen,
Ya men la yübrimuhu ilhahul-mülihhin
Ey ısrarla istekte bulunanların ısrarı kendisini usandırmayan,
Ya men şeraha bil-İslami sudurel-mü’minin
Ey müminlerin kalplerini İslâm’la genişleten,
Ya men etabe bi-zikrihi kulubel-muhbitin
Ey zikriyle mütevâzi ve huşû sahiplerinin kalplerini hoş eden,
Ya men la yağibu an-kulubil-müştakin
Ey kendisine iştiyak duyanların kalplerinden kaybolmayan,
Ya men hüve ğayetü muradil-müridin
Ey kendisini arzulayanların son arzusu,
Ya men la yahfa aleyhi şey’ün fil-alemin
Ey âlemde hiçbir şey kendisine gizli olmayan,
Sübhaneke ya la ilahe illa entel-emanül eman hallısna minen-nar.
Bütün kusurlardan münezzehsin, Senden başka ilâh yok! Emân ver bize. Bizi Cehennemden kurtar.


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder